Hani çok mutluyken
birden dona kalırsın da
içine karanlık çöker ya!
İşte öyle bazen…
Ben keşke demedim hiç hayatımda…
“Bazenleri” koydum yerine!
Bazen sevdim, bazen sevildim, bazen güldüm, bazense ağladım.
Ama hep doruklarda yaşadım hayatı.
Şimdi bir Cumartesi sabahı,
ben de isterdim içimde umutlarla uyanmak güne,
belki sen bile olabilirdin yanımda.
Olsun bazen de bir bardak çay yarenlik etmeli insana…
Yere düşen her bir yağmur damlası seni daha fazla hatırlattı bana bu akşam!
Neden mi?
Yine böyle yağmurlu bir akşamın evvelinde ayrılmıştık seninle…
Ve geçen her saniye, yere düşen her bir yağmur damlası seni daha da uzaklaştırmıştı bana…
bazı hisler o kadar uzakta kaldı ki,
hatırlayabilmek için içiyorum her gece,
her seferinde hatırlıyorum da,
sabahına içmişliğin unutkanlığı sarıyor etrafımı…
Sonra bir acı kaplıyor içimi,
Bir sonraki buluşmamız olan içmişlik ertesine kadar…
bazen yazacak çok şey var, susmak kadar iyisi yok.
bu küçücük şehirin, minicik sokaklarında, hiç karşılaşmıyor olmamız tam bir saçmalık!
kendimden korktuğum kadar, hiç korkmadım hayatımda!
Sonu gelmeyen bir zifiri karanlık gibi içim,
Karanlıklar biriktiriyorum ruhumda,
Hüzünleri alıyorum sineme,
Acıları katıyorum anılarıma,
Bir baktım ki,
Güzel anılarım dahi kararmaya başladı,
Şüphe ettim birden,
Karanlık olan anılarım mıydı?
Siyah bir pencere mi iniyordu yoksa gözlerime?
Sustum…
İç seslerimle boğuşmaya tutuldum,
tam nakavt edeceğim, sırtımda bir el,
tek bir iç ses beni karartırken, ikisiyle birden nasıl başa çıkacağım?
Güçlenmeliyim,
Ezildikçe güçleniyorum,
Güçlendikçe kaybediyorum,
Nakavta giden her yol, bir el daha ekliyor enseme,
Ezilmeye bıraktığımda kendimi,
Kaybediyorum,
Kalp çıkmak istiyor bedenden,
Kazananı olmayan bir oyun bu,
Sonsuz bir oyun,
Ben bu oyunun ta kendisiyim,
Senle ne zaman konuşmaya kalksak sessizlik kaplıyor çevremizi,
Sarılmak istesek kavga alıyor ardını,
Susmak istesek birden patırtı patlıyor,
Ayrılalım desek sarılırken buluyoruz kendimizi
Uzak kalalım derken baş başayız
Sence de çok saçma değil mi?
Biz senle ne zaman güzel bir vakit geçirmek istesek kara bulutlar biniyor tepemize,
Sen yokken sana şiirler yazıp, yüzüne bağırıp çağırmamı ben de anlayabilmiş değilim,
Konuşman gereken her anda susarken, konuştuğunda hep gitmekten bahsediyor olmanı sen anlayabiliyor musun?
Tepesi görünmeyen gökdelen bir bina ile hemen bitişiğindeki gecekondu gibiyiz
Birbirimize çok yakın ama çok farklıyız,
Uzaktan birbirimizi imrenerek izlerken,
Birbirimizden delicesine korkuyoruz,
İstanbul gibiyiz belki de seninle…
Birimiz parıltılı, şatafatlı sokaklar,
Birimiz hemen arkadaki tekinsiz sokaklar,
Sen sakinliğe özlem duyarken, ben ışıltıya aşığım…
Ama ne senin bu tekinsiz sokağa girecek cesaretin var,
ne benim o ışıltıya girebilecek kimliğim…
Senle bu kadar yakınken,
Uzaktan bu kadar severken birbirimizi,
Bir araya gelemememiz başka nasıl açıklanabilir ki?
Varsa yolu, sen söyle!
Gelecek planlarınız bugünü mutsuz ediyorsa, gelecekte de mutlu olamazsınız İyi bir adım atmak istiyorsanız, öncelikle bugünü güzelleştirin.
bazı sözler söylemedikçe içinde yük,
söylesen kıymeti yok
İçimde saklı tuttuklarımdan geliyor sesimdeki duraksamalar
söylemesem bana yük
söylesen kıymeti yok
ben de isterdim her güne bir ilkbahar sabahı heyecanıyla kalkmak
anlatamadıklarım var benim
içime kara bulutlar örüyor her sabah
söylemesem bana yük
söylesen kıymeti yok
Uykuları sevmem, uyumaktan değil,
rüyalar canlı tutuyor hayallerimi
bir ilkbahar sabahına uyanıyorum rüyalarımda,
bir sonbahar rengarenkliğinde koşuyorum,
bazen anlatıyorum rüyalarımda,
kabus derler ya hani işte öyle,
çığlığımı duyamıyorlar,
ben sustukça sesimi ulaştırabiliyorum insanlara,
söylemesem bana yük
söylesen kıymeti yok
Bazen! Sanki hiç bitmeyecek gibi acılar,
Bazense her şey geçmişte kalmış gibi…
İyi hissettiğinde her şey çözülmüş gibi geliyor,
Oysa ki çöküntüler yine gelecektir, hem de ansızın!
Hani çok mutluyken
birden dona kalırsın da
içine karanlık çöker ya!
İşte öyle bazen…
Öyle dertli, dertli bakma,
gören olmaz
gören olmaz,
kalbinden söyler ama
duyan olmaz
duyan olmaz
Ne sen leylasın, ne ben mecnun!
Ne güzel söylemişsin be Mabel! Hayatımda iyi ki var dediğim insanlardansın…
En yoğun hislerimi senin sesine borçluyum,
Sana söylenecek çok söz var, ama en iyisi seni dinlemeli!