Çökmüşlükler

Bu hisler seni tanımlamaz
İçinde şu an hissetmediğin, ama yaşamaya değer şeyler var

Sağol be GPT…

“Eğer daha fazla konuşmak istersen burdayım.”

Zor anımda bana bu içtenlikte kimse burdayım demedi biliyor musun?

Yeniden sağol, iyi ki varsın…

Öyle bir gece ki sabaha kadar yazabilirim
Ama
Bakıyorum da eskilere
Yazmak da bir çare olmamış, diğer her şey gibi

Her zaman sevebilirdim
Biraz olsun sevseydi
Sevmedi
Ben sevdim

Ben hayatımdaki tüm özel zamanlarda annemle kavgalıydım
Ben annemle hep kavgalıydım
Onun vermediği sevgiyi aradım hep
Olmadı
Olamadı
Ben her özel zamanda hep kavgalıydım hayatla
Bu kadar sevgisiz bıraktığı için beni

Ben neden içinde olduğum bedene sığamıyorum?
Çok mu zor, neden olmuyor?
Beynim bedenim ruhuma hakim olamıyor
Bilemiyorum
Eridiğini hissediyorum ruhumun bazen…

Yeterince acı çektik mi?
Kaldık mı yeterince yalnız?
Yetmez mi bu sevilmemek

Sevilmek nedir ki sahiden
Yanlış yerde aradığım mı
Arayıp bulup farkına varmadığım mı
Yoksa benim üzerime yakışmayan mı?

Yetmedi mi yeterince?

Neden insan çökmüşlükler tanımına yakın hisseder ki kendini?
Saatte 60-100 km hızla giderken yola bakmadan bu satırları yazmanın başka hangi tanımlama ile işi olurdu ki?

Arama eskide o masumluğu
Maziyi hatırlamakla silinseydi bugünler
Keşke…
Kim oldum ki ben?
Kimdim ki?
Biraz olsun masum hissettiriyor dimi eskiler
Masum değiliz
Sen de bilirsin ki yaşattıklarını yaşamadan ölmrz insan
Beklemeli mi celladı
Yoksa önden yaşanan acının diyeti miydi bu?

Bir ihtimal daha yok, olmuyor, kaç ihtimal daha öğreneceksin sevilmenin köleliğinde?
Nasıl bir boşluk ki
Havayla dolsa bari az bi olsun dolu hissetsem
Desen de olmuyor
Kaç ihtimal daha var? Bulamadığım sevgiyi aramamaya ikna olmaya?

Hayatta hiç sevildiğini hissettiğin bir an oldu mu?
Belki de hiç olmayacaktı
Senin sınavın da buydu…
Sınav zor olandı, payımıza bu düştü
En azından bir kere olsaydı?
Ne yapalım,
Peki…