Biraz sabırsız, biraz heyecanlı, belki biraz korkulu ama hep umut dolu

Ufacık bir tohumun toprağa düşmesi kadar savunmasız

Toprağın ona sarılışı gibi güvenilir

Filizlenmek gibi heyecan verici

Büyümek gibi belirsiz

Ufacık tohumun önce fidan, sonra ağaç olup meyve vermesi gibi inanılması güç

Bütünüyle mucize senin gelişin…

Birbirimizi hissedecek kadar yakın, “bu kim” diyecek kadar uzağız seninle

Ellerimin sıcaklığını hissedebilirsin belki de, bu huzur verir sana,

Sonra gözlerini kısıkça açıp “neredeyim ben, bu el kimin?” dersin

İçimizde güzel duygular biriktiririz birbirimize karşı,

Görmesek de, duymasak da hissederiz birbirimizi,

Tanışmayı bekleyen anın kuyruğuna uzanmış günleri yaşar,

Biraz sabırsız,

Biraz heyecanlı,

Belki biraz korkulu,

Ama hep umut dolu olur içimiz…