Yaşadığım hayattan mutluyum, ama yaşamak istediğim hayat bu değil.
All Posts By
bazensusuyorum
Hoşbuldum, gelmeyi diler miydim? Bilmem….
Sana 2 söz getirdim bir şarkıdan…
Beni anlamadın da canım, kanatma ne olur?
Beni cümle cihan tanır, anlamadın yanarım…
Hiçbir yere ait hissedememem yerden mi? Benden mi?
Gezdim bulamadım, yoksa kaybettiğim ben miyim?
Ben hayatta doğru zamana inanmışımdır hep,
Sanki o zaman, bu zaman gibi hissediyorum
Daha ne kadar yalnız ve mutsuz hissedebilirim ki?
Birinin gelip kurtarması gerekmiyor muydu, tam da şu an,
Hani filmlerde hep öyle olmaz mıydı?
Leyla ile mecnunda ismail abinin bir sözü var,
Ben daha güçlü olmak istemiyorum ki diye,
Yeterince güçlenmedik mi? Daha fazlasına ne gerek?
Gel kurtar beni bu bataklıktan, her kimsen…
Ağlamanın da aşamaları varmış,
Öncesini sonrasını düşünmeden, sadece çektiğin acıya ağladığın seviyeye de ulaşmak yaş gerektiriyormuş
Bunu da öğrendim hey hayat
Daha başka ne fazı olabilir ki?
Ben bazı şeylere kendimi hiç hazır edemedim. Bildiğim sokaklarda hep biraz farklıymış gibi olan ama aynılığa gömülmüş hislerde yaşadım
Yürüdüğüm sokaklar Kadıköy Beşiktaş değil de Paris olabilirdi belki de, ya da küçük bir köyün ıssız sokakları
Birinde kalabalıklar beni yalnız hissettirirdi, diğerinde gerçekten ıssızlığa gömülmüş o sokaklar
Her şey çok farklı olabilirdi ama bazı şeyler mutlak aynı
Belki de hazır olmamak lazımdı, hazır olmaya çalışmaktı yıpratan, bilmiyorum
Ama her neyse bu içimdeki, yaşananlardan çok yaşanacakların kaygısında, geri döndürülemeyecek şeyin esiri altında
Herkesin bir konuyla ilgili tanımlaması olur ya, benim ki bu, geri dönüşü olmayacak şeylerin korkusu ya da kaygısı yaşamımın merkezine, benden çok daha büyük bir özgüvenle oturuyor
Bense onun izin verdiği alanlarda, yaşamın sanki kontrol edilebilirmiş hissiyle yaşancı hayatlar yaşıyorum
Neyse başta da dedim ya ben bazı şeylere kendimi hiç hazır edemedim, hazır olmamak lazımdı belki de…
Her şeyin bir başı, bir de sonu olmalı…
Bu da burdaki son yazım hey blog!
Yeni başlangıçlarda görüşmek üzere, hayata anlam katan herkese…
Bazen daha yoğun, bazen acı çekerek, bazen umut ederek, bazen tüm umudunu yitirmiş…
Hep bir soru aklımda? Her biri için, her birine;
Beni neden sevmedin?
bazı geceler zor…
Bazen öyle zorlanıyorum ki
Çölde bir vaha gibi o güzel günlerin hayali ayakta tutuyor
O gün geldiğinde çok değiştiğimi söyleyecekler
Birileri sevgisizlik, birileri ise umursamazlıkla suçlayacak belki de
Hayatın yeni bir yoluna geçmişken, eski yolun gürültüleri sadece birer kulak çınlaması oluşturacak