Bazen çok özlüyorum,
Günler geri getirilemez belki ama yeniden yaşanabilir,
Ama insan bazı hisleri kaybedince içinde,
İşte o zaman eksik olduğunu hücrelerine kadar hissediyor insan
Bazı ödüller çok ağır,
Sanki çok güzel gibi görünür ya dışarıdan,
Aslında neler vermişsindir içinden, en derinlerinden…
Gitti…
Hiçbir şey demeden gitti,
Belki bir kelime dahi hafifletebilirdi yükümü,
Ama hiç bir şey demedi,
Gitmesi gerekiyordu belki de, bilmiyorum…
Gördüm -onu-
Duydum -sesini-
Sevgim -gülüşünü-
Yaşadım -sevgisini-
Hissettim -yokluğunu-
Bekledim -gelişini-
Öldüm -onsuz-
Hiçbir şey söylemeyecek misin? -dedim-
Yok -dedi-
Haklıydı belki -kendince-
Yaşama umudumu yeniden kazanabilirdim -tek bir cümlesiyle-
Ama -demedi-
Sessizce -bekledi-
Döndü -gitti-
O bunu çok iyi yapardı -gitmeyi-
İyi misin derdi hep
Değildim -bilirdi-
Biliyordu o da -aslında-
Ama -gitti-
Yarım kaldı -cümlelerim-
Kaybettim -hislerimi-
Dolmadı bir daha -boşluklarım-
Sadece -sustum-
Hiç susmuyordum aslında -içimde-
Ama duymadı -hiç kimse-
Anlamadılar, anlamıyorlar -biliyordum-
Anlatsam da -değişmezdi-
Bir kış akşamıydı
Yürüyordum sanırım
Ne düşünüyordum hatırlamıyorum
Hissettiğimi hatırlıyorum
Bir boşluk oluşmuştu içimde
Anlamıyordum
Geçecek sanıyordum
Dolacaktı illa ki
İçinde bir boşluk ile nasıl yaşardı ki insan
Her anın bu hisle geçmesi imkansız -gibiydi-
-dolmadı-
Sen benim en iyi arkadaşımsın
-demeyeli o kadar çok zaman oldu ki-
Aslında hiç dememiş bile olabilirim -bu cümleyi-
Ağlamak ne zor -gelirdi-
-değilmiş-